Σε μία περίοδο δύσκολη για κάθε πολίτη, σε μία περίοδο «οικονομικής κρίσης», αβεβαιότητας και φόβου για εμάς τους ίδιους και για τα παιδιά μας, εμείς οι εργαζόμενοι ζούμε μέρα με τη μέρα, όλο και περισσότερο, την αδικία εις βάρος μας. Βιώνουμε πλέον την στοχοποίηση όλων των εργαζομένων -σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα- οι «υψηλοί» μισθοί των οποίων θεωρούνται υπεύθυνοι για την οικονομική κρίση. Πού υπάρχει η λογική μέσα σε όλο αυτό; Τα δωρεάν και δημόσια κοινωνικά αγαθά της Παιδείας, της Υγείας, των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς και της Ασφάλισης δέχονται αυτήν τη στιγμή την επίθεση της κυβέρνησης.Η αποδόμηση του Δημόσιου Σχολείου
Ως εκπαιδευτικοί αντιδρούμε στην εικόνα του «τεμπέλη, βολεμένου και ανεπαρκή» εκπαιδευτικού που προβάλλεται στα ΜΜΕ και στο δημόσιο λόγο. Το φαινόμενο αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί για την ισοπέδωση της παιδείας χρειάζονται ένα βολικό «αποδιοπομπαίο τράγο»..
Οι εκπαιδευτικές «μεταρρυθμίσεις» του Υπουργείου Παιδείας, όχι μόνο δεν προάγουν την παιδεία, αλλά την απαξιώνουν με το χειρότερο τρόπο. Εκατοντάδες σχολικές μονάδες καταργούνται ή συγχωνεύονται για να στοιβάξουν τους μαθητές σε απρόσωπα σχολεία- μεγαθήρια, αποθήκες ουσιαστικά παιδιών, και μάλιστα χωρίς την κατάλληλη υλικοτεχνική υποδομή. Η κυβέρνηση αποδεικνύεται όλο και πιο ασυνεπής στις προεκλογικές της δεσμεύσεις, καθώς οι δαπάνες για την παιδεία όλο και περιορίζονται, κάνοντας φανερές τις δυσμενείς επιπτώσεις στην ποιότητα της ελληνικής εκπαίδευσης. Τα σχολεία περνούν σταδιακά στα χέρια των υπερχρεωμένων δήμων, των συλλόγων γονέων και της τοπικής κοινωνίας, που θα αναζητά εναγωνίως «χορηγούς» για την κάλυψη των αναγκών του «Νέου Σχολείου» της αγοράς. Παράλληλα, θεμελιακοί υποστηρικτικοί θεσμοί, όπως η «Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη», που μέχρι τώρα αντιστάθμιζαν κοινωνικοοικονομικές και μορφωτικές ανισότητες, καταργούνται.
Μέσα στο «Νέο» αυτό «Σχολείο», με σύνθημα «Πρώτα ο μαθητής», ο εκπαιδευτικός θα είναι αόρατος. Στα χαοτικά τριαντάρια τμήματα που δημιουργούνται, στις περικοπές των ήδη χαμηλών αποδοχών και την ταυτόχρονη αύξηση του ωραρίου έρχεται να προστεθεί και η αβεβαιότητα μπροστά σε μια ξαφνική μετακίνηση, ακόμα και στη μέση της χρονιάς, σε κάποιο άλλο Νομό ή ακόμα και Περιφέρεια. Οι διορισμοί γίνονται είδος προς εξαφάνιση, ενώ οι εκπαιδευτικοί μιας χρήσης, δουλεύοντας με ελαστικές σχέσεις εργασίας, καλύπτουν χιλιάδες κενά σε ολόκληρη την Ελλάδα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το σχολείο της Βολισσού, όπου προσελήφθηκε μία φιλόλογος, όταν οι αντίστοιχες κενές θέσεις ήταν τέσσερις. Και πώς καλύφθηκαν; Μα φυσικά μερικώς -και μάλιστα υπερωριακά- από δύο αναπληρωτές! Γι’ αυτήν την παιδεία μιλάει η Κυρία Υπουργός, για μία παιδεία που εκτιμά τις ανάγκες με βάση μόνο οικονομίστικα κριτήρια, ενώ τα ανθρωπιστικά καταπατούνται.
Γι’ αυτό το «Νέο Σχολείο» αντιδρούμε! Ένα σχολείο ντροπής, όπου η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου θα συνδέεται με τις επιδόσεις των μαθητών, αγνοώντας τους κοινωνικούς και οικονομικούς παράγοντες και αθωώνοντας τις εφαρμοζόμενες πολιτικές. Και η σχολική αποτυχία θα είναι ακόμη μία κατηγορία που θα προσάπτεται στον εκπαιδευτικό, χωρίς οι ανώτεροί του να φέρουν καμία ευθύνη!
Απαξιωμένοι υλικά και ηθικά και συκοφαντημένοι σε κάθε ευκαιρία και με κάθε τρόπο, εμείς οι εκπαιδευτικοί δεν σκύβουμε το κεφάλι και απλά προκαλούμε τους ηγέτες του Υπουργείου μας να δοκιμάσουν έστω για μία φορά να σταθούν στην τάξη. Γιατί όταν οι μαθητές σου σε κοιτάζουν γεμάτοι προσδοκία στα μάτια, τότε πρέπει να βγάλεις το σκυθρωπό σου προσωπείο, να φορέσεις το πιο γλυκό σου χαμόγελο και να τους κοιτάξεις κι εσύ κατάματα.
Κάλεσμα για αλληλεγγύη
Για τους παραπάνω λόγους, καλούμε όλους εσάς, και ιδιαίτερα όσους είναι γονείς, να συμπαρασταθείτε σε κάθε κινητοποίησή μας για την κατάργηση των αντιεκπαιδευτικών μέτρων. Φωνάξτε για τη ζωή σας, τα δικαιώματά σας, τα παιδιά σας, το μέλλον μας! Πρέπει να ενωθούμε σε αυτές τις δύσκολες στιγμές και ν’ αντιτάξουμε στην αδικία το δίκιο, στη μοιρολατρία τη ζωή, στα συμφέροντα την ανθρώπινη αξία. Ζητάμε αλληλεγγύη…
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου